Dedemizden kalan belge- Seceremiz

Dedemiz 140 yıl sonra kendisini torunlarına hatırlatmayı başardı. Zaman ayırıp aklına geldikçe geliştirdiği seceremiz ondan bize kalan çok önemli bir belge. Bu belge olmasa onun dede ve ninelerinin isimlerini  sözlü iletim yolu ile şimdi bilemezdik. Bu belge eski Türkçe olduğu için uzun zaman bizler tarafından değerlendirilemedi. İnternet ortamının olanakları ile de şu anda bizlerin geçmişini aydınlatıyor.

Kısa sürede eski Türkçe öğrenerek ve yardım alarak isimlerin yanına  Latin harfleri ile karşılıklarını yazdım. Ayrıca dedemin ölümünden sonra doğan kuzenlerimi de ekledim.

Dedemiz, Eskişehir'de buluşup toplu fotoğraf çektirmemizden sonra  Bursa'ya dönüşünde seceremiz üstünde çalışmış(1952-53). Sabiha halamın eşi Mehmed enişteyi yazarken artık yeni Türkçe harfleri kullanmaya başlamış. Onların çocukları Yılmaz ve Hayrünnisa'yı bitirdikten sonra sıra bizim ailemize gelmiş. Annemi, sonra beni yazmış. Benim ismim kurşunkalemle Nejat olarak duruyor. Kararsız kalmış olsa gerek . Sonra Necat olmalı diye düşünmüş. Daireleri mürekkeplemeden , Erol ve Necdet için hazırladığı yerlere bir şey yazamadan çalışmasına ara vermiş. Bu belgede beni en çok heyecalandıran keşfim 1957 yazında doğan Nurten'in doğumunundan sonra son olarak dört kardeş arasında bir çizgi ile onun da yerini belirlemiş olması. Kısa bir zaman sonra da dedemiz 31.3.1958 tarihinde aramızdan ayrılıyor. Nur içinde yatsın.

Bu durumdan ben de kendime bir vazife çıkardım. Dedemin başladığı çalışmayı devam ettirmeye karar verdim.